تولد روحانی شهید سید محمد مهدی وحیدی بعد از اذان مغرب شب مبعث سال 1340 هجری شمسی در مشهد مقدس اتفاق افتاد.

حجت الاسلام سید رضا وحیدی  پدر شهید می گوید: « او کلاس ششم را تمام کرد، در دولت طاغوت از ترس این که مبادا بی دین شود، لذا او را فرستادم به مدرسه علوم قدیمه و در مدرسه حاج آقای مروارید مشغول به تحصیل شد. ادبیات را خواند و شرح لمعه را در خدمت آقای فقیه سبزواری فرا گرفت.

با آن جوانی اش در علم زبده و تیز هوش بو و دو اثر ارزنده یکی شرح منطق و یک دوره کامل تجوید قرآن از خود به یادگار نهاد.

روحیات اخلاقی شهید

پدر شهید در خصوص منش رفتاری پسرش می گوید: «بسیار خوش خلق و مودب و متخلق به اخلاق اسلامی بود. گاهی که من از خواب بیدار می شدم او را مشغول نماز شب می دیدم. آزارش به کسی نمی رسید و همه اهل محل از او راضی بودند، از این جهت همه در ماتم او سوختند. دارای حافظه قوی و سریع الفهم بود. اگر مطلبی را از کسی می شنید، فراموش نمی کرد.

روحیه انقلابی

سید محمد قبل از انقلاب، پیوسته در کنار درس خواندن، مشغول مبارزه علیه ظلم و تعدی با رژیم بود و پس از طلوع خورشید انقلاب نیز راه انقلابی خود را ادامه داد. چنانچه در وصیت نامه اش نوشته؛ پس از گذراندن دوره آموزشی، با آگاهی کامل و عشق به شهادت و امید به پیروزی اسلام بر کفر در جهاد مقدس قدم نهاد.

فیض شهادت

عاقبت این سید مجاهد د راعزام دومش در سال 1360 هجری شمسی که در سنگرهای ارتفاعات بازی دراز از منطقه سرپل ذهاب مشغول نبرد با متجاوزان بود، بر اثر ترکش خمپاره به فیض شهادت نائل آمد.

جسد مطهر آن شهید  پس از تشییع در مشهد مقدس در صحن مطهر رضوی به خاک سپرده شد.

دل نوشته شهید

من وقتی بچه های 12 و 13 ساله را در جبهه مشاهده می کنم که چگونه با روحیه قوی در میان ما هستند، چگونه می توانم در این جا نمانم، واقعا احساس حقارت می کنم.

خدایا! آیا می شود که هر چه زودتر به زیارت امام حسین(علیه السلام) نائل شویم.

اگر در این راه شهید شویم، ره صدساله را یک شبه طی کرده ایم.

منبع: شهدای روحانیت شیعه، ج اول